-Այս կողմ արի պատուհանի՝ց,
-Ասաց մայրս և դուրս եկավ:
Արագ-արագ իր հետևի՝ց
Շտապեցի և դուրս եկա:
Լավ էր նա ինձ չնկատեց,
Դա ժպտալու տեղիք տվեց:

Եթե տեսնե՞ր կբարկանար
Անձրևն ինձնից կնեղանա՜ր:
Թաքնվեցի ես ստվերում՝
Մինչ մայրս էլ՝ անհետացավ
Լայն ծառերի թփուտներում...
Ուրախության չափս կորա՜վ
Երբ մայրիկս, անհետացավ:


-Վազքով դեպի մոտիկ այգի՜ն

Թեկուզ այս պաղ քամո՜ւն, ցրտի՜ն
Գոռգռալս ասես լսվե՝ց
Հարևանս հեռվից ձայնեց.
-Այ խենթ աղջիկ, ին՞չ ես անում,
Երեկ դու չէիր տնքոց հանում:
-Ոչին՜չ.. ոչին՜չ ես շատ լավ եմ,
Թ՝ե անձրևից պիտ սարսափեմ:
-Դե՝հ կորիր է, մայրդ տեսնե՞ր
Այդ ժամանա՜կ քեզ նա կասեր...
-Բայց ախր ես, վատառողջ չէ՜ի
Ես անձրևի, քամիներ՜ի կարոտ էի...
Գնա, խեն՞թ ես, ես ին՞չ անեմ,
Սպասիր հիմա մորդ ձայնեմ..
-Մայրս հիմի տան՝ը լինե՜ր
Ես մահացա՝ծ պիտի լինեյի: