Էլ երբե՜ք, երբե՜ք, ինձ չդատարկես,
քեզանից երբե՝ք դու ինձ չզրկես,
Անկախ քեզանից, չմատնես սովի՝
Դու իմ պակասն ես, հացի ու ջրի:


Չտանե՜ս, չխլե՜ս լուսաբացներս,
Իմ երանելի, խենթ գիշերները...
Չմարե՜ս աստղերը, մեր երկուսինս է,
Ախր գիշերը... և՝ իմն է, և՝ քոնը...