Արդեն հոգնել եմ կեղծորեն ժպտալՄտնել դերի մեջ՝ ամենուր խաղալ
Գոհացնել անգամ չ՝տես ագահին՝
Ով կարծես անկախ բազմել է գահին։
Ով ամենուրեք հրաման տալով ՝
Իրեն աշխարքիս Տերը զգալով ՝
Դարձավ անզգա...
Անխիղճ ու ագահ։
Չ՝է որ նա առաջ փոքրիկ մարդուկ էր,
Անկասկած արդեն նաև խղճուկ էր
Անտուն էր, անհաց...
Հիմա էլ կանգնած՝
Հրամայում է ընկածին խփել,
Հրամայում է այն հացը խլել՝
Որով ինքն էլ էր թաքուն կշտացել։
Ահն ու սարսափը որ առաջ իրեն
Ծանոթ էր... Անգամ շատ մոտ էր..
Կուրացավ նրա կույրի աչքերում
Որ առաջ նաև տեսնում էր քայլում..
Ցավում էր... Գոռում..
Ասես թե վարձով՝ այդ չքավորի կյանքն էր վայելում...
Комментариев нет:
Отправить комментарий